علم فطرت شناسی

در مقابل علم سایکولوژی که به عنوان یک علم صرفا تجربی و مادی، به مطالعه پدیده های ذهنی و رفتار می پردازد و می توان آن را رفتارشناسی و ذهن شناسی حیوانات دانست و در حیطه علوم حیوانی و حیوان شناسی دسته بندی کرد، علم فطرت شناسی قرار دارد که به مطالعه انسان و ابعاد مختلف غیرمادی او می پردازد.

علم فطرت شناسی یک علم دینی و مبتنی بر وحی محسوب می شود و به بعد جسمی انسان محدود نمی شود. همچنین، این علم به عنوان یک علوم انسانی مطرح است و مانند سایکولوژی یک علم حیوانی نیست و در حوزه علوم حیوانی قرار ندارد.

فطرت یکی از ویژگی های انسانی است و حیوانات فاقد این خصوصیت هستند. در واقع، برتری انسان نسبت به سایر مخلوقات که باعث شده است به عنوان اشرف مخلوقات مطرح شود، همین بعد غیرمادی انسان است.

فطرت دارای ماهیتی منسجم و یگانه است و چهار لایه صدر و شغاف و قلب و فؤاد را در برمی گیرد.