انسان در قرآن دارای فطرتی است که از چهار بخش صدر، شَغاف، قلب و فُواد تشکیل شده است. فطرت از ریشه فطر به معنای خلقت و آفرینش خاص انسان است. این فطرت چهارلایه ای در بدو تولد پاک است و دارای گرایش های مختلفی است. اگر این گرایش ها با پاسخ های مناسب مواجه شوند سبب رشد انسان می شوند و در غیر اینصورت آلودگی و به محاق رفتن فطرت را به دنبال خواهد داشت.