علم به خودی خود ارزش تلقی نمی شود و به عنوان وسیله ای برای رشد و تکامل انسان ارزشمند می شود. در واقع، هدف تلقی کردن علم یا به عبارتی علم برای علم انحراف بزرگی است که باعث انحراف و نابودی انسان می شود. بیماری علم زدگی با نگاهی تک بعدی و جزم اندیشانه، تنها از نگاه مادی به انسان می نگرد و بعد دیگر او را نادیده گرفته یا توجه اندکی به آن می نماید.