اخلاق ارسطویی شامل افراط و تفریط و حد وسط می شود. ارسط معتقد است بهترین حالت ، حد وسط یا به تعبیر عده ای اعتدال است و افراط و تندروی یا تفریط و کوتاهی مردود.

       نکته مهم این است که حدوسط فقط در مورد رفتار (و صفت که رفتار تلقی می شود) صدق می کند و نمی توان آن را برای اعتقادات تجویز کرد.

دین دارای سه بخش اعتقادات (اصول دین)، احکام و دستورات (فروع دین) و اخلاقیات (صفات ملکه شده در انسان به دلیل تکرار مداوم) است (شهید مطهری).

از آنجا که احکام و اخلاقیات در حوزه رفتار هستند می توان برای آنها حدوسط در نظر گرفت. در مورد اخلاق حد وسط ارسطو مطرح است. ارسطو برای هر صفت اخلاقی سه بخش افراط و تفریط و حد وسط در نظر می گیرد و صفت و رفتار مناسب را حدوسط در نظر می گیرد. برای مثال ترس و جسارت و شجاعت را مورد توجه قرار داده و حدوسط را که شجاعت است مطلوب می داند.

در مورد اعتقادات حدوسط یا اعتدال بی معنا است. برای نمونه بین حق و باطل یا بین کفر و ایمان حد وسطی وجود ندارد که مطلوب یا نامطلوب باشد.