اگر روان شناسی به دنبال شناخت صرف انسان باشد (علم توصیفی) و جهت حرکت او را با توجه به هدف اصلی خلقتش مشخص نکند، نه تنها مفید نخواهد بود بلکه مایه تخدیر و تخریب و سقوط او خواهد شد. روان شناسی زمان مفید خواهد بود که با توجه به هدف خلقت انسان، مسیر حرکت او را مشخص نماید و بایدها و نبایدهای این راه را ارائه کند.