روان درمانی یا رشد روانی

روان درمانی (آسیب شناسی روانی و درمان آنها) نگاه منفی به انسان دارد و به دنبال شناخت بیماری های هر فرد و یافتن درمان های مربوط به آنها است. لازمه روان درمانی، انجام مصاحبه تشخیصی است که طی آنها گذشته فرد مورد کنکاش قرار گرفته و فرد به اشتباهات و تجربیات تلخ گذشته خود اعتراف می کند. این روش درمان رویکرد گذشته نگر دارد و فرد را مجبور می کند گذشته خود را بررسی کرده و بر آنها متمرکز شود.

         در  مقابل این رویکرد گذشته نگر، یک رویکرد آینده نگر قرار دارد که به زیرورو کردن گذشته فرد و بیرون کشیدن خطاها و ناکامی های موجود در آن نمی پردازد، بلکه با رویکردی رشدمحور و هدف محور، حالت مطلوب و آرمانی را برای فرد به تصویر می کشد و از او می خواهد به سمت آنها حرکت کند. در این رویکرد، فرد ضمن آشنا شدن با مسیر رشد و کمال، نسبت به آنچه که برای حرکت در این مسیر نیاز دارد، آگاهی یافته و تلاش می کند آنها را محقق نماید. در این رویکرد، فرد مجبور به بیان خطاها و اشتباهات خود و یادآوری ناکامی ها و تلخ کامی های خود نیست و اعترافی رقم نمی خورد.