وقتی از جوانان آماده ازدواج می پرسند چرا ازدواج نمی کنید مشکلات مالی رو مطرح می کنن. وقتی از ملاک هاشون در مورد زندگی می پرسیم می گویند دنبال یک زندگی با همه امکانات رفاهی هستن!

اگه زندگی رو ساده شروع کنیم و توقعات آنچنانی نداشته باشیم ازدواج راحت تر می شه.

کدآمایی یعنی زندگی رو با همون امکاناتی که داریم بگذرونیم و به چیزهایی که داریم قانع باشیم. اینجاست که میشه گفت قناعت ثروتی تمام نشدنی است.

برای ازدواج آسان می شه کارهای زیادی انجام داد:

-قرض الحسنه های خانوادگی: اقوم دور هم جمع شن و به زوج های جوانشون قرض بدن (البته اول هدیه بدن بعد قرض الحسنه با اقساط بلندمدت) تا بتونن زندگشونو شروع کنن

-مراسم ساده: خانواده ها و زوج های جوان گرفتار چشم و هم چشمی نشن و در حد توانشون مراسم بگیرن و وسایل بخرن

-وسایل ساده و ایرانی: زوج های جوان با وسایل ساده و ضروری زندگیشونو شروع کنن و درگیر خریدهای آنچنانی نشن و تا جایی که امکان داره وسایل ایرانی تهیه کنن که به جوانهای دیگه هم کمک کرده باشن.

-ازدواج در سن مناسب: باید شرایط خانوادگی و اجتماعی را به نحوی آماده کرد تا هم جوانان و هم خانواده و اجتماع پذیرای ازدواج جوانان در همان ابتدای بلوغ باشند. یعنی تربیت به گونه ای باشد که فردی که از نظر جسمی بالغ شده است از لحاظ فکری، اجتماعی و تاحدی اقتصادی به بلوغ برسد. ولی متاسفانه هنوز جامعه ما به این بلوغ نرسیده است. به هر حال، بهتر است پسرها قبل از 25 سالگی و دخترها قبل از 20 سالگی ازدواج کنن تا هم راحت تر با همدیگه کنار بیان و هم زندگشون زودتر سروسامان بگیره.

تشویق جوانان به ازدواج: والدین و اقوام باید جوانان رو به صورت لفظی و عملی تشویق به ازدواج کنن و ازشون به هر شکل ممکن حمایت کنن (قابل توجهی والدینی که نمی خوان بچه هاشون زود ازدواج کنن: والدین سهل انگار ، در گناه جوان خودشون و همسر فرضی اون و مشکلات اجتماعی ناشی از اون سهیم هستند)