گفته می شود رنسانس در غرب به سلطه هزارساله کلیسای جداشده از دین واقعی و گرفتار کشیشان سلطه گر و دنیاپرست پایان داد و زمینه تغییر و تحول بزرگی را در حوزه های مختلف علمی، سیاسی و اجتماعی و ... فراهم نمود. این تغییر و تحول و گرایش به علمی که از دین منحط کشیشان آزاد شده و زمینه اختراعات و اکتشافات فراوانی را فراهم نموده، برای غرب به عنوان یک افتخار مطرح است. جامعه غربی با این رهایی توانست آزادانه بیاندیشد و با استفاده از علم و دانش گردآوری شده توسط مسلمین به سرعت دگرگون شود.

سوال این است که آیا این علم غربی رها شده از دین خرافی و منحرف کلیسا و فاقد بنیان های والای معرفتی و الهی در مورد شناخت انسان، می تواند به شکل تمام و کمال برای مسلمانانی که هدف دینشان برپایی قسط و عدل است و برای علم و رشد و پیشرفت ارزش بسیار زیادی قائل است، الگو و هدف باشد؟ آیا مسلمانان نباید در بهره مندی از این علم با احتیاط بیشتری عمل کنند و با توجه به مبانی معرفتی خود از آن بهره گیرند؟