شرایط مشاوره

مشاوره و مشورت کردن با دیگران زمانی مورد تأیید است که در مسیر درستی انجام گیرد و کلیات آن قابل قبول باشد. یعنی نمی توان در مسائلی که انحراف تلقی می شود، با دیگران مشورت کرد یا به دیگران مشورت داد.

آیه مشورت در قرآن به صورت زیر است:

وَالَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَینَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ینْفِقُونَ (شوری/38) 

و کسانی که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده

و نماز را برپا می‌دارند

و کارهایشان به صورت مشورت در میان آنهاست

و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند،

یعنی مشورت را در چهارچوب پذیرش خداوند و انجام عمل صالح می پذیرد. اگر این چهارچوب رعایت نشود، مشاوره قابل قبول نخواهد بود. یعنی نمی توان به کسانی که به دلیل انحراف و خیانت و عمل فاسد دچار مشکلات عدیده شده اند، مشاوره داد و به آنها کمک کرد تا عذاب وجدان خود را حل کرده و در مسیر اعمال فاسد پیش بروند و به انحراف خود ادامه دهند.

بر این اساس می توان گفت برخی از شرایط مشاوره عبارتند از:

1- پذیرش روابط چهارگانه، به خصوص پذیرش خداوند (حق طلبی)

2- حرکت در مسیر انجام اعمال صالح و دوری از اعمال فاسد

3- پذیرش مالکیت درجه دو (یعنی خدا را مالک واقعی دانستن و مالکیت خود را از او و در طول مالکیت او دانستن) و انفاق کردن و به دیگران کمک کردن