سلامت روان از دیدگاه روانشناسان غربی

از آنجا که روانشناسی همانند سایر علوم انسانی غربی مادی، غیرالهی و غیرتوحیدی است، سلامت روان در آن محدود به امور مادی و این دنیایی می شود و برخی از مهمترین نیازهای انسان را (مثل نیاز به بقا و جاودانگی و نیاز به پاسخ به سوالات مربوط به مبدا و مقصد زندگی) بی پاسخ رها کرده و به فراموشی سپرده است؛ در نتیجه، سلامت روان هرگز به طور کامل محقق نمی شود.

      روانشناسی حقیقی یا به عبارت فطرت شناسی انسان را جهت دار تعریف کرده و مبدا و مقصد او را مشخص می کند و هدف و مسیر زندگی را بر اساس این جهت گیری کلی تعریف می نماید.

      در فطرت شناسی، جهت حرکت انسان کمال مطلق یعنی خداوند است و همه ابعاد وجودی انسان به نوعی بدان سمت جهت گیری می شوند. انسان سالم کسی است که بتواند حقیقت را آنگونه که هست ببیند و تسلیم آن شود و با همه وجود تلاش کند به آن نزدیک و نزدیک تر شود. بر این اساس کسی دارای سلامت است که مبدا و مقصد خود را شناخته و پذیرفته (ایمان) و به وظیفه و تکلیف خود در مسیر رسیدن به آن مقصد در حد توان عمل می کند (عمل صالح).