در تعریف روانشناسی دین آمده است:

روانشناسی دین از شاخه‌های تحقیقات علمی است که به بررسی دین می‌پردازد. این علم به بررسی وضعیتهای روانشناسانه در جامعه، وجدان گروهی و فردی که در ایجاد، توسعه، کارکرد و از بین رفتن یک دین موثر است می‌پردازد. همچنین محتوی ساختار و جهت گیری این پدیده‌ها و جایگاه و نقششان در خود دین و زندگی خارج از دین مورد علاقه این علم است. کار اصلی روانشناسی دین تعریف و توضیح جامعه شناسانه-روانشناسانه از پدیده‌های دینی است.

آنچه روشن است اینکه:

1- علم مدرن مبتنی بر تحقیق و آزمایش و تجربه گرایی است و نمی تواند دین را که ماورای ماده و غیرمادی است بررسی کند.

2- دین دارای اصول سه گانه ای است (توحید، نبوت و معاد) که روانشناسی کمترین اهمیتی به آنها نمی دهد.

3- روانشناسی به مطالعه روان انسان می پردازد نه پدیده های غیر انسانی مانند دین یا علم که فاقد روان هستند. پدیده های غیرانسانی در محدوده روانشناسی قرار ندارند و  مطالعه آنها در روانشناسی به معنای مطالعه افراد دارای آنها است مانند افراد دیندار یا عالم. بنابراین، روانشناسی دینداران مورد مطالعه قرار می گیرد نه روان شناسی دین.