روان شناسی فرزند فلسفه و علوم طبیعی

رفته رفته فلسفه که تحقیق عقلانی در باب اصول اساسی بودن و دانش است، جای افسانه ها را گرفت. مردم کم کم برای وقایع علل طبیعی پیدا کردند و علل فراطبیعی را به فراموشی سپردند (وینی و کینگ،2003).

روان شناسی فقط از رشته فلسفه مشتق نشد. ریشه های روان شناسی به علوم طبیعی ، زیست شناسی و فیزیولوژی هم برمی گردد (بنیامین، 1999).

وقیت روان شنای در اواخر قون نوزدهم به عنوان علم مطرح شد، فضای فکری قرن، تحت تأثیر کارهای چارلز داروین (1882-1809) طبیعی دان انگلیسی بود.

داروین در سال 1859 عقایدش را در کتابی با عنوان در باب خاستگاه انواع منتشر کرد. داروین اصل انتخاب طبیعی را مطرح کرد. طبق این اصل تطوری، ارگانیسم هایی تکثیر پیدا می کنند و باقی می مانند که بهترین و بیشتری سازگاری را دارند.

در اواخر قرن 19 شرایط مهیا شد تا روان شناسی به عنوان یک رشته علمی و فرزند مشترک فلسفه و علوم طبیعی وارد صحنه شود.

در حقیقت یک فیلسوف-پزشک [ویلهلم وونت] بود که با کنار هم چیدن قطعات فلسفه و علوم طبیعی رشته دانشگاهی روان شناسی را به وجود آورد.

(کتاب زمینه روان شناسی سانتراک، ص39 و 40)